Vóór het gebruik van computergestuurde bedieningsorganen was het repareren van een auto eenvoudig en logisch.
Benzinemotoren hebben het juiste brandstof- en luchtmengsel nodig, samendrukking om het mengsel samen te knijpen en een bougie om het mengsel te ontsteken.
Vroeger, als je brandstof had, vonk en je bijna gelijk had in je ontstekingstijdstip, zou de motor van je auto rennen.
Daarom waren problemen in deze puur mechanische systemen relatief eenvoudig te diagnosticeren.
Moderne computergestuurde voertuigen moeten ook het juiste mengsel van lucht en brandstof op het juiste moment laten ontsteken om te kunnen werken. Het verschil vandaag is dat een verscheidenheid aan motorparameters moet worden gecontroleerd. Dit is om te zorgen voor een zeer efficiënte verbranding voor een lager brandstofverbruik en minder uitlaatgassen. Vandaar dat de realiteit is dat het erg moeilijk is geworden om een voertuigprobleem te diagnosticeren.
Het is geweldig als het werkt, maar automotive-sensoren die controleren:
- Motortemperatuur
- Zuurstofniveau in de uitlaatgassen
- Motor snelheid
- Pre-ignition knock
- Krukas positie
Daarom moeten deze allemaal allemaal goed werken of loopt de motor mogelijk slecht of helemaal niet.
Een storing van de krukaspositiesensor betekent bijvoorbeeld dat de motor, hoewel mechanisch verantwoord, niet kan uitzoeken wanneer de bougies moeten afvuren, dus hij start niet.
Evenzo, als de temperatuursensor defect zou raken, zou de computer kunnen proberen te compenseren voor wat het heeft waargenomen als een koude motor. Als gevolg hiervan kan het de brandstofinjectie en -timing aanpassen, waardoor de motor slecht loopt. De ontbrekende of stotterende motor zou een ervaren maar traditioneel geschoolde technicus ertoe brengen om aan te nemen dat er iets mis is met het ontstekingssysteem of de bougies. In werkelijkheid is er mogelijk niets mis met de motor en werkt deze mogelijk op de juiste temperatuur, maar omdat de sensor de computer heeft verteld dat er een probleem is, probeert de computer dit te corrigeren.
De computer ontvangt informatie van veel verschillende automotive-sensoren, waaronder:
- Zuurstof sensor
- Luchtdruksensor
- Luchttemperatuursensor
- Motor temperatuursensor
- Gasklepstandsensor Klop sensor
Met behulp van de informatie van deze automotive-sensoren kan de computer dingen besturen zoals:
- De brandstofinjectors
Bougies - Het stationair toerental
Dit alles om de best mogelijke prestaties van de motor te halen, terwijl de emissies laag blijven. De computer kan ook voelen wanneer er iets mis is gegaan en kan de bestuurder informeren met het "Check Engine" -lampje.
Daarom kan een monteur een diagnostische code van de computer lezen en het probleem verhelpen.
De realiteit is dat het erg moeilijk is geworden om een voertuigprobleem te diagnosticeren. Daarom hebt u geavanceerde scancomputers nodig die communiceren met de eigen diagnostische computer aan boord van het voertuig.
De meest voorkomende automotive-sensoren zijn:
- Crank Position (CKP)
- Nokstand (CMP)
- Koelvloeistoftemperatuur motor (ECT)
- Absolute druk of massale luchtstroom (MAP en / of MAF. Beide zijn metingen van motorbelasting)
- Gasklepstand (TPS)
- Gaspedaalpositie (APPS)
- Verwarmde zuurstofsensor in uitlaat (H02S)
- Wielsnelheidssensor
- Bandenspanning sensor (TPMS)
- Intake / Ambient Air Temp (IAT)
Verder hebben we programma's die monitoren worden genoemd die kijken naar de waarden van deze PID's om te controleren of alles goed werkt.
Sommige hiervan zijn:
- EGR-monitor
- Monitor verdampingsemissies (EVAP)
- Brandstofafwerkingen op korte termijn / lange termijn
- Opwarmingstijd van de motor (test thermostaatfunctie)
- Misfire monitor (verzameld bij CKP)
Afhankelijk van het motorontwerp is er potentieel voor veel meer automotive-sensoren. Als gevolg hiervan heeft u mogelijk automatische verwarming en airco of andere opties in de auto.
